We tekenen. Marco tekent een groot hart. Het ziet er vurig rood uit en binnen is het leeg. “Stel dat dit hart zou kunnen praten Marco, wat zou het zeggen denk je?” vraagt de speltherapeut. Marco hoeft niet lang na te denken, het antwoord ligt al op zijn lippen: “Dat-ie heel alleen is en mijn hart heeft pijn….” Beiden zuchten we. Het is niet niks. We zijn een tijdje stil en tekenen verder aan onze tekeningen. Dan stelt de speltherapeut hem de vraag of hij kan bedenken wat zijn hart nodig heeft om zich weer wat beter te voelen? Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht; “Een frietje!” roept hij, “maar die kan ik niet tekenen!” Samen gaan we aan de slag; we tekenen een knapperig frietje voor zijn hart. Marco neemt zijn hart mee naar huis. “Voor naast m’n bed”. (bron: http://www.speltherapie.net/)

< terug naar home